04 februari
Op 4 febr jl waren we te gast bij Raasveld Expertise, in een mooie zaal in restaurant De Kroon in Hellendoorn. Na een welkom met badge, gezellige borrel en overheerlijk warm en koud buffet togen we de zaal in waar we lijnrecht tegenover elkaar kwamen te zitten. Letterlijk – in de Lagerhuis constructie. Niet alleen de casuïstiek commissie maar vooral de collega’s van Raasveld Expertise hadden een avond voorbereid met prangende praktijkgevallen en vreselijke vragen. Uitleg van de avond volgde.
Badges bleken uitgereikt te zijn ter indeling van de groepen; “Halers”, “Brengers” en gemengden. Onder het genot van een rondje koffie ging de casus bespreking in groepen van start; in ronde tafel gesprekken. Letterlijk. Centraal stond de opdracht “denk eens in oplossingen, out of the box, buiten bestaande kaders”. Na de ronde tafels werden we weer in lijnrechte stelling gebracht: Halers aan de ene, Brengers aan de andere kant. Per groep en casus was er 3 minuten spreektijd, daarna volgde 2 minuten vragen en discussie van en met “de overkant”.
Bij de presentatie van de casus per groep bleek dat er goed cliënt gericht was na gedacht, en ook zo “out of the box”! Wat waren Halers en Brengers vaak eensgezind in hun oplossingen! Centraal stond het slachtoffer, dat bleek duidelijk, voor Halers en Brengers. Dat was het begin van elke presentatie; wat wil het slachtoffer eigenlijk, waar zit het mee?
De rijschoolhouder in zak en as met hernia kreeg een vervanger vergoed. De whiplashpatiënte cq moeder cq werkneemster en haar carrière gerichte echtgenoot kregen een relatie therapeut aangeboden. Het homoseksuele stel met 2 autistische pubers en rugklachten kregen Totaal Support toe gewezen voor – de naam zegt het al- totaal support. Problemen in medische hoek werden actief opgepakt: medisch adviseur overlegde met huisarts. Bij een falende (=geen) diagnose werd een andere specialist door partijen benaderd voor behandeling.
De 2 minuten discussie tijd die per casus volgde was veelal voldoende om punten bespreekbaar en beantwoord te krijgen.
Doel was behaald; bij de ronde tafel gesprekken was duidelijk buiten gebaande kaders gedacht, in oplossingen!
Maar toch zaten we, Halers en Brengers, lijnrecht tegenover elkaar. Letterlijk. En figuurlijk dan?
Han Raasveld concludeerde nav alle casus besprekingen met onder andere de vragen:
- Mag je ondanks de aanwezigheid van een belangenbehartiger rechtstreeks CARE-contact hebben met benadeelde?
- Geef je een depressief slachtoffer de regie?
- Wie faciliteert daadwerkelijk de hulp?
Plenaire discussie tussen personen maar vooral tussen Halers en Brengers volgde; nu heftig! “Out of the box” is (NOG?) niet zo eenvoudig en harmonieus en te realiseren als het leek; Halers en Brengers brachten kritische noten in tov elkaars positie. Zelfs het vertrouwen in elkaars handelen en positie werd onderwerp van plenair gesprek gemaakt.
Dat was goed. Daar komen we mee verder. Want aan een ronde discussietafel weten en kunnen we het dus best met z’n allen. De vraag is; pas het in de praktijk toe! Alle aanwezigen dank voor betrokkenheid, openheid en discussie!
Verslag van Ellen de Rooij
Casuïstiekcommissie