De invulling van de middag en avond was aangepast ten behoeve van de informaliteit. Zo poneerden de inleiders Raoul van Dort en Rob Elzas een aantal stellingen, dat zij bij de eerste “luisterronde” toelichtten en bij de tweede ronde de leden betrokken in de discussie. Rob Elzas startte met de mededeling dat eigenlijk nu Maurits Barendrecht als toehoorder wordt gemist, immers hij zou dan kunnen waarnemen dat letselschade-advocaten en/of -regelaars het zakelijk niet altijd met elkaar eens zijn, maar dat dit niet betekent dat er geen goed (persoonlijk) gesprek kan worden gevoerd.
De stellingen met toelichting:
1. Van Dort: Een genormeerde schadevergoeding is een te lage schadevergoeding. Elzas: Willen we maatwerk of confectie. Vaak zit confectie best goed. De kosten voor maatwerk kunnen boven de waarde uitstijgen.
Op de visie van Van Dort reageerde Elzas met: als je standariseert is er geen formule meer voor maatwerk te bedenken. Elzas gaf aan dat volgens Donner affectieschade maatwerk is, maar dan komt daar plots toch een wetsvoorstel met een standaardbedrag uitrollen! Van Dort heeft bezwaar tegen normering, zie ook het Tilburgse onderzoek, waar naast het standariseren van het traject bezien wordt of ook tot voor bepaalde elementen vastgestelde vaste vergoedingen kan worden gekomen.
Dat werkt niet volgens Van Dort omdat in personenschade alleen maatwerk mogelijk is, geen slachtoffer is immers gelijk. Voor het slachtoffer is het van belang dat recht wordt gedaan aan zijn/haar situatie, beter een concrete vergoeding, waar langer over onderhandeld wordt, dan een snelle regeling tegen een niet passende vergoeding!
2. Van Dort: Het expertisebureau is een “boodschappenjongen”; de verzekeraar bepaalt welke boodschappen kunnen worden gedaan.Elzas: Het expertisebureau beschikt over een volmacht. Uiteindelijk beslissen partijen zelf over het aangaan van een regeling.
Van Dort hekelt “de boodschappenjongen”. Als de aansprakelijke verzekeraar een regelaar of bureau inschakelt zou duidelijk moeten worden gemaakt welke diens bevoegdheden zijn. Het is voor een slachtoffer niet te begrijpen als tijdens een gezamenlijk bezoek afspraken worden gemaakt, die achteraf worden overruled door de verzekeraar. Elzas geeft aan dat de afstand tussen het slachtoffer en de mensen in “het veld” ten opzichte van de beslissende verzekeraar veel te groot is. Het “poldermodel” viert ook hier hoogtij! Regeltjes en teveel lagen doorploeteren voordat uiteindelijk een beslissing kan worden genomen. Dit werkt belemmerend en verlammend. Degene die praat en onderhandeld, dient ook te kunnen beslissen of direct aan te geven dat bepaalde aspecten niet onder zijn mandaat vallen. De communicatieproblemen zijn, aan zowel de verzekeraars- als de slachtofferzijde, groter dan wij waarnemen. Aan de verzekeraarszijde is niet duidelijk welke de volmacht is en wie mag beslissen en aan de slachtofferzijde is maar af te wachten of de belangenbehartiger de zaken wel afdoende doorspreekt met het slachtoffer.
3. Van Dort: De verzekeraar betaalt het gelag van de zich terugtrekkende overheid. Echt?Elzas: Echt! Maar wij in de polder betalen hoe dan ook allemaal mee.
De vervuiler betaalt volgens Elzas. De overheid trekt zich steeds verder terug op het gebied van sociale zekerheid wat tot privatisering leidt, maar de overheid geeft wel de regels mee! Volgens Van Dort is het allemaal niet zo duidelijk, was het maar zo dat de vervuiler betaalt! Was t maar zo simpel als Dirk de Poter ooit zei: X-Y is schade. Echter X en Y worden wisselend ingevuld en er zijn onzekerheden door de wijzigingen in de sociale voorzieningen. “Het gat” wordt groter en dus de verzekeraar kritischer! Zegt het UWV bijvoorbeeld dat een slachtoffer 80-100 % arbeidsongeschikt is, dan wil de verzekeraar nog wel eens beoordelen of het echt niet mogelijk is passend werk te vinden. Is er echter een afschatting dan wordt gesteld dat er geen belemmering is om te gaan werken! Elzas voegt toe dat de verzekeraars weliswaar schade calculeren, maar door wijzigingen in het sociale stelsel wordt de schadelast hoger en hierop vooruitlopend is onvoldoende gereserveerd, waardoor er beknibbeld wordt op de schade.
4. Van Dort: Wordt de arts “fisherman”?Elzas: An “experts paradise”! Van Dort meent dat in uitspraken van 2004 en aanvang 2005 de rechter het slachtoffer verplicht tot inzage in de gehele medische geschiedenis als er een aanleiding voor was. De meest recente uitspraken echter laten zien dat zonder specifieke aanleiding, inzage wordt verlangd. Elzas geeft aan dat de medische discussie inderdaad een scharnierpunt is in de letselschaderegeling. Vroeger ging deze discussie soepeler. Momenteel is een wetsontwerp in behandeling over blokkeringsrecht. De kans bestaat dat we naar een situatie gaan die leidt tot deskundigen bij de rechtbank die worden ingeschakeld voor een rapportage zonder blokkeringsrecht. Volgens Van Dort kan dit ook in de regeling. Als er overeenstemming is over de expertiserend arts, kan deze zonodig,
ten behoeve van waarheidsvinding, aanvullende informatie inwinnen en deze dan op relevantie beoordelen! Het beoordelen van de relevantie is niet aan beide medisch adviseurs!
5. Van Dort: Het blokkeringsrecht is privacybescherming in optima forma.Elzas: Het blokkeringsrecht is contra productief.
Volgens Van Dort is het redelijk dat het slachtoffer mag blokkeren als niet relevante informatie teveel betrokken is bij een rapportage. Het slachtoffer kan dan dus een onderzoek door een andere expert wensen, zolang dit maar niet leidt tot “expertshopping”. Volgens Elzas is er een spanningsveld doordat een verzekeraar soms teveel informatie vraagt, ook in het geval van de aanvraag van een eigen verzekering, waarbij er een risico is op een beroep op verzwijging. Rv 162 ziet weliswaar op de “boekhouder” maar zou zomaar kunnen passen in dit kader. Dan neemt nl de expert met de betrokkene door welke informatie nu wel of niet relevant is. Van Dort opteert voor het Belgische model. Dan begeleiden beide medisch adviseurs de expertise, maar één deskundige doet het onderzoek en bepaalt de regie, echter blijft constant in dialoog met beide medisch adviseurs. De rapportage wordt pas afgerond als alle partijen akkoord gaan, geen discussie achteraf dus! Dat is pas “expert paradise”.
6. Van Dort: De regeling van letselschades anno 2005; terug naar vroeger/af.Elzas: Het afwikkelen van letselschade is net als de mode: een cyclisch proces.
Volgens Van Dort wordt de strijd nu harder, omdat de belangen groter worden. Het lijkt wel alsof we terug gaan naar af, naar het conflictmodel in plaats van het harmoniemodel. Het belang moet echter blijven, een redelijke schadevergoeding. Elzas geeft aan dat het toch wel erg zuur is als je letsel oploopt doordat je uitglijdt in de badkamer, dan kun je geen derde aanspreken en dus geen maximale vergoeding krijgen! Verder meent Elzas dat er in ons aansprakelijkheidssysteem onvoldoende economische prikkels zijn om bijvoorbeeld weer aan het werk te gaan. Een andere manier is bijvoorbeeld normering, de regeling gaat dan vooral snel, maar over kwaliteit wordt echter niet gesproken!
Alle stellingen kwamen vervolgens opnieuw aan de orde, nu met inbreng van de leden. Het voert te ver van deze levendige discussie uitgebreid verslag te doen, onderstaand slechts enkele opmerkingen. Het kan geen kwaad een aantal zaken te normeren, dit voorkomt discussie over minder belangrijke aspecten.Als het mandaat van een door de verzekeraar ingeschakelde regelaar van belang is, dan ook het mandaat van de belangenbehartiger; of is deze de “boodschappenjongen” van het slachtoffer.Pre-existentie wordt een “hot item”, maar is het niet zo dat iedereen wel wat heeft en dienen wij ons niet te beperken tot de vaststelling van de zuivere ongevalsgevolgen. Maar dan dienen partijen wel gelijk en afdoende geïnformeerd te zijn.Gebruik maken van het blokkeringsrecht kan tot een nadelige bewijspositie leiden.De schadelast stijgt door veranderende belangen en inzichten en soms lijkt het erop alsof nieuwe schade elementen gecreëerd worden.Gelet op de wijzigingen in het sociale stelsel zal vaker worden verzocht om een voorbehoud bij een regeling.Meer en meer partijen bemoeien zich met het slachtoffer, een goede coaching door de belangenbehartiger is van belang alsmede een gezamenlijk bezoek! De rol van de medisch adviseur lijkt soms discutabel te worden.