Sandra van Veldhoven
Ik woon met mijn partner in Den Haag, waar ik ook kantoor houd. Inderdaad voor mij en mooie stad achter de Duinen. In 1996 heb ik mijn bul gekregen van de rechtenfaculteit van de Erasmus Universiteit te Rotterdam. Nadien heb ik meer dan 7 jaar bij verzekeraars gewerkt. Vanaf 2004 ben ik belangenbehartiger: dat past mij beter. Sinds 2009 ben ik ook personenschade-registerexpert (NIVRE). Ik wilde ook een zaak voor een cliënt kunnen uitprocederen. Ik ben aldus in 2009 ook als advocaat aan de slag gegaan. Onder meer vanwege mijn visie over een juiste belangenbehartiging ben ik in 2012 voor mijzelf begonnen onder de naam – hoe origineel – Van Veldhoven Advocatuur. Ik denk graag buiten de lijntjes en in dwarsverbanden. Dat geeft mij, denk ik, als belangenbehartiger ook meerwaarde. Van geveinsde rechtvaardigheid, hokjesdenken en drogredenen ben ik wars, want dat maakt de wereld er meestal niet mooier op.
Vanaf het moment dat ik personenschade-registerexpert was, ben ik lid geworden van het NIS. Ik ben toen gevraagd om deel te nemen in de redactiecommissie en heb die uitnodiging met beide handen aangegrepen. Ik wilde graag wat meer doen met mijn vak en heb dan ook onder meer enige columns voor de site van het NIS geschreven. Ik heb namelijk een passie voor recht en mijn vak. Het was bedoeld als stof tot nadenken en/of discussie. Ik denk dat we in het vak en met name in hoe we het (moeten) doen, nooit uitgeleerd zullen en kunnen zijn. We moeten vooral niet denken: “we doen het al jaren zo, dus het is goed”.
Binnen het NIS en met name bij de lezingen is er contact onder de verschillende bloedgroepen. Dat geeft meer inzicht in elkaars werk en problematiek. Met name ook oplossingen van zaken komen aan de orde. Kortom: binnen het NIS is er volop mogelijkheid van elkaar te leren en op een informele manier met elkaar kennis te maken en te houden. In een andere omgeving krijgt je gesprekspartner in een zaak soms ook een andere kleur. Dan valt het formele gedrag weg en dat maakt schaderegeling met elkaar vaak veel efficiënter. Je hebt meer oog voor elkaars punten. Dus ook de schaderegeling en/of werkgever vaart er wel bij. Dat vind ik juist het leuke aan het NIS: het is een gezelligheids-, kennis- en netwerkclub ineen.
In de communicatiecommissie hoop ik een bijdrage te leveren aan de discussie, het faciliteren van over en weer uitwisselen van kennis en ervaringen en andere wetenswaardigheden, die voor letselschaderegelaars van belang (kunnen) zijn. Kortom: aan wat de letselschaderegelaar zoal bezig houdt. Maar tegelijkertijd nodig ik iedereen natuurlijk uit ook mee te denken en/of wetenswaardigheden of andere input aan te leveren. Want meer input en uit verschillende windrichtingen geeft alleen maar meer elan aan “ons” NIS.
Recente reacties