test
Iets over mijzelf. Ik ben Hans Noordsij, geboren 1952 en wonend in Tilburg.
Ik heb 3 oudere kinderen en twee jonge kinderen en inmiddels ook al 3 kleinkinderen.
Ik ben nu in totaal zo’n 30 jaar werkzaam in de letselschadebranche.
Vanuit mijn interesse voor het schaderegelingsproces en de mogelijkheden om dit voor alle betrokkenen te vereenvoudigen was ik initiatiefnemer van iLetsel door een gezamenlijk te bewerken digitaal dossier te ontwerpen en in de branche te implementeren.
De eerste periode in mijn letselschadetijd werkte ik als letselschaderegelaar bij Interpolis (WA-kant) en vanaf 1996 ben ik zelfstandig letselschaderegelaar in mijn Letselbureau (belangenbehartiger).
Vanaf het moment dat ik bij Interpolis “naar buiten” ging als letselschadeschaderegelaar ben ik actief lid van het NIS.
Het NIS is voor mij een beroepsvereniging waar de aandacht volledig uitgaat naar de leden als collega’s, of gewoon gezegd, als mensen.
In onze branche zien we allerlei instituten ontstaan die zich opwerpen om de kwaliteit van de letselschaderegeling (een abstract begrip) te verbeteren.
Er is een enorm pakket van eisen ontstaan waaraan organisaties en medewerkers moeten voldoen. Deze instituten hebben in ieder geval één ding gemeen, er worden flinke financiële bijdragen gevraagd.
Het verfrissende van het NIS is dat de contributie in vergelijking hiermee erg laag is terwijl de leden er juist veel voor terug krijgen.
Bijna maandelijks wordt een bijeenkomst georganiseerd waar naast het vaktechnische aspect (deskundige sprekers, actuele onderwerpen etc.) veel ruimte is voor ontmoeting en, laat ik het maar op zijn Hollands zeggen, gezelligheid.
Voor de wereld van de letselschaderegeling is het NIS van onschatbare waarde. Het is niet voor niets dat werkgevers de bij hen in dienst zijnde schaderegelaars stimuleren om lid te worden van het NIS ook al vinden de activiteiten deels onder werktijd plaats.
In deze vereniging wil ik graag deel uitmaken van het bestuur. Binnen het bestuur heb ik “communicatie” als aandachtsgebied en ik mag ook de gelijknamige commissie voorzitten.
Ik zie het als mijn taak om binnen het NIS de communicatie te vergemakkelijken en te bevorderen door de mens nadrukkelijk centraal te stellen. Bij een vereniging gaat het om leden, om mensen en een vereniging is voor de leden. De leden moeten zich thuis voelen en getriggerd worden om mee te doen.
Juist in deze tijd, waarin je ziet dat in organisaties mensen steeds meer “inwisselbaar” worden en ondergeschikt zijn aan de “doelstellingen” kan het NIS een mooie rol vervullen.
Het NIS is dan een stabiele factor in een periode waarin de waan van de dag het voor het zeggen heeft.
Persoonlijk ben ik erg betrokken bij het milieuvriendelijk werken. Zo werkt het Letselbureau al zeven jaar voor 99% papierloos, hebben we 32 zonnepanelen op het dak liggen en is alle verlichting vervangen door LED verlichting.
Natuurlijk brengt het werk met zich mee dat ik vaak op de weg ben. Sinds 2013 rijden we dan ook met twee volledig elektrische auto’s.
Op deze manier maak ik ook collega’s enthousiast voor deze nieuwe manier van rijden.
Eigenlijk vind ik dat onze branche het goede voorbeeld moet geven 🙂